Kerstverhaal – kerstfoor in dommelberg – deel 1

Beeld je even in dat je een zwaluw bent en hoog in de wolken zweeft waar je gestreeld wordt door slierten mist. Je dwaalt door de maagdelijk fragiele witheid, nieuwsgierig en vol verwachting op wat komen gaat. Wanneer je dan zachtjes zoevend daalt, tot de slierten nevel hun volume verliezen en je voeling krijgt met wat onder je ligt, dan glijd je uiteindelijk uit de wolken en je oren beginnen stilaan geluid op te vangen van vrolijkheid dagdagelijkse drukte. Als je neus dan geprikkeld wordt door een laatste vleug mistige zachtheid en overgaat naar de frisse geur van winterzon , dan zweef je boven een groene mozaïek van landerijen en bossen met duizenden verschillend tinten. Als je dan goed rondkijkt, kan je in de verte een kerktoren ontwaren. Je spant je ogen in en kijkt nog wat beter en dan ontwaar je huizen en straten. Voor je ogen ontrafelt zich een dorp. De kerktoren is slank en hoog en hij staat er al eeuwen. In gedachten kan je kerkklok al horen luiden. Door de tijd getrotseerd, maar vol in zijn glorie, vormt de toren de trots van het dorp. Vraag het aan eender welke inwoner, zonder uitzondering onderschrijft deze dezelfde mening. De toren valt niet uit het beeld weg te denken.
Het dorp in dit verhaal heet Dommelberg. Gezellige drukte en aangename sfeer is een troef die ervoor zorgt dat iedereen die hier woont, er ook graag woont. Het smaakt hier gewoon naar peperkoeken hartelijkheid en het ruikt naar zoete vriendelijke naastenliefde.
Net voor Kerstmis, staat dit dorp, zonder dat de bewoners het al beseffen, een gelukzalige gebeurtenis te wachten. Een gebeurtenis die leidt naar het vinden, maar ook naar het gevonden worden.

Luister goed naar dit verhaal!

Vervolg: Kerstverhaal – kerstfoor in dommelberg – deel 2