Speed Roman

Lea is in haar leven één keer verliefd geweest!
Smoorverliefd! Hals over kop en ver tot over de oren!!!
en dan nooit meer!
Dat gebeurde op haar 15de verjaardag.
Het was Henk! Breedgeschouderd, blonde krullen en een charisma van hier tot in Tokio!
Henk was de vlam van haar leven!
Ze heeft het hem nooit verteld.
Ze kon het het niet, want de dag dat ze haar moed bijeen geraapt had en het hem wilde zeggen, toen was hij er niet meer. "Vertrokken!", zo zei de buurman. "Vertrokken naar Amerika, met zijn ouders."
Sindsdien was Lea alleen! Althans zo voelde zij zich toch. Alle romantische gedachten, boeken, filmen ten spijt, was ze nog steeds alleen ... op haar 95ste verjaardag.
Nu kan ze niet meer alleen wonen! Haar woonplaats is sinds vorige week rusthuis "De Zonnebloem". Alles moet nog wennen. Er is zoveel nieuws, haar oude omgeving is ze kwijt. Maar ach! er zijn ook zoveel goede dingen. Je hebt steeds gezelschap rondom je, er wordt voor je gekookt, je kan nog steeds gaan wandelen en om 4 uur is er 'De Thee'. Daar houdt ze wel van! Al vanaf de eerste dag, samen gezellig kletsen en een theetje drinken ... met een koekje ... of twee :)
Ook vandaag is ze weer op weg naar het hoogtepunt van de dag. Als ze de kamer binnenkomt zijn alle stoelen reeds bezet, behalve één. Mooi! dat komt goed uit. Ze wandelt verder naar de vrij stoel.
Een heer recht om haar te helpen haar plaats in te nemen. Hiervoor is ze dankbaar, want op haar 95ste lukt het niet meer zo goed. Met een charmant gebaar schuift de heer de stoel vanonder de tafel en laat haar plaats nemen. Dan gaat hij weer zitten op de stoel naast haar en glimlacht even naar Lea. Dan zegt hij met een licht amerikaans-engels accent: "Mag ik me voorstellen? Mij naam is Henk!"