Stilgevallen?

De sporadische lezer vraagt zich misschien af: "Is hij nu stilgevallen ?"

Neen hoor!

Er bloeit iets!
Er rijpt iets!
Maar het vraagt energie ... en tijd!

weldra meer ... op P A T R I C K G O E S B L O G G I N G ! ! ! !

Ludieke opdracht (2)

Het mannetje kon maar niet stoppen met huilen en er kwam geen zinnig woord meer uit.

De jonge vrouw had echt wel te doen met dit zielige hoopje.
"Je sprak over een snoepje dat betoverd is!"
Ze keek hem recht in de ogen.
"wat voor snoepje moet dat zijn? Ik denk dat ik er wel een paar in huis heb"

Hortend en snikkend probeerde het mannetje weer een paar woorden achter elkaar uit zijn mond geperst te krijgen.
"Eigenlijk … Snik! … maakt het … Snik! … niet zoveel uit!"
Hij probeerde de vrouw weer aan te kijken en kreeg wat meer vastheid in zijn stem.
"’t is eender, al was het een banaan. Het is alleen maar de drager van het tovermiddel."

"Ho! Maar dan heb ik snoepjes genoeg!", juichte de vrouw!
Ze liep naar de koelkast en haalde een tros bananen te voorschijn.
"Maar wat is er dan nodig voor de betovering?"
De vrouw aarzelde even en keek met gefronste wenkbrauwen in de richting van het mannetje.
"Kan jij toveren? Want ik kan het niet!"

"Oh Ja!"
Het mannetje klonk erg zelfzeker!
"Deze formule leren we allemaal op onze vijfde verjaardag! Het is tenslotte voor onze eigen bescherming!"

"OK!" zei de vrouw.
"Wat zijn dan de ingrediënten. Dan kunnen we er zo snel mogelijk aan beginnen!"
In gedachten stond ze al te roeren in een grote pot met pruttelende heksendrank.

Het mannetje begon een lijst woorden uit te braken, elk woord verwijzend naar een ingrediënt voor het verlossende tovermiddel. Al snel werd het duidelijk dat er heel wat werk aan de winkel was.

Voor sommige van de ingrediënten zouden ze heen en weer over het meer moeten zwemmen en voor andere moesten ze klimmen tot boven op de toren van het kleine kerkje dat de trots was van het pietluttige dorpje. De klimpartij zou moeten gebeuren tot aan de spits van het dak waar de weerhaan stond. Deze klimpartij zou niet zonder gevaar zijn.

Ludieke opdracht

De opdracht luidt:

Zoek drie woorden die in jezelf opkomen en maak er een heel kort verhaaltje mee.

De wijze waarop de woorden gevonden moeten worden:
- woord 1 : het tweede woord dat in je opkomt en begint met een 'G'
- woord 2 : het 3de voorwerp dat je ziet op internet en dat voor meer dan 50% geel is
- woord 3 : laat een lijst van werkwoorden aan je geestesoog verschijnen en pluk het leukste werkwoord uit.

Laten we eens proberen!

Woord 1: ... Geschiedenis
Woord 2: ... Vuur
Woord 3: ... toveren

En dan nu het verhaaltje:

In een klein dorpje woonde een jonge vrouw. Ze was heel geliefd in het dorp, want ze stond immer klaar voor haar dorps-genoten. Steeds was ze bereid een handje toe te steken en steeds waren de mensen haar heel dankbaar.

Ze woonde in een huis aan de rand van een luguber en ondoordringbaar bos. 's Avonds zou je niet in dat bos willen zijn.

De meeste mensen dierven niet tot bij haar op bezoek komen, want iedereen had een panische schrik van dit bos.

In de geschiedenis van het dorp, kan je nagaan dat er heel wat onheilzaamheden gebeurd waren en steeds werd de schaduwzwarte ziel van deze donkere boommassa kwistig door het verhaal geweven.

Op een dag zat de vrouw in haar huis. Ze had net een houtblok op het vuur gegooid toen er op de deur werd geklopt.

Wie kan dat nu zijn. Er komt nooit iemand tot hier.

Snel stapte ze tot bij de deur en draaide deze van het slot. Een piepklein mannetje stond voor haar voeten. Hij kwam niet hoger dan haar knieën. Hij begon meteen te spreken, heel uitbundig:
"Zou ik van jou een aantal voorwerpen mogen lenen, ... euh, t is wat moeilijk om uit te leggen waar ik ze voor nodig heb en de voorwerpen die ik nodig heb zijn nogal vreemd, maar als ik even binnen mag, dan zal ik het je allemaal uitleggen".

Natuurlijk deed de jonge vrouw haar deur open en liet het mannetje binnen. Ze wees een plaats bij de haard aan en bood hem een kop koffie.

Even later begon het mannetje zijn verhaal.
"Ik woon aan de andere zijde van het bos. Daar is de hel losgebarsten! Een leger met gepantserde draken is ons dorp binnengezeild en alle dorpsgenoten zijn gevlucht naar onze geheime woonplaats.
Ik was daar gebleven als verkenner, om het laatste nieuws door te geven aan mijn makkers.
Als het te erg werd, dan zou ik ze volgen.
Nu is het te erg geworden: er is niks meer heel van ons dorp, maar ik kan niet meer tot bij hen komen, want ik ben de sleutel verloren.
Om naar onze geheime woonplaats te komen heb je een betoverd snoepje nodig. Onze dorpstovenaar heeft er een gemaakt voor ieder van ons, maar mijn snoepje werd door een rosse draak afgepakt en nu kan ik niet meer bij hen komen ..."

Het mannetje begon in snikken uit te barsten. Natuurlijk had de jonge vrouw medelijden en vroeg als vanzelf:
"Hoe kan ik je hierbij helpen?"
Toen bedacht ze de complexiteit van de situatie.
"Maar ik kan helemaal niet toveren!"

...

Hoe gaat dit verhaal verder?

Geef me drie woorden ... dat geeft me dan inspiratie om verder te schrijven aan dit verhaal.